اثر8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر میزان پروتئین آگرین در عضلات اسکلتی موش های سالمندنر ویستار

زمینه و هدف:گیرنده پروتئینی آگرین یکی از عوامل بسیار مهم در شکل گیری،بلوغ و ثبات اتصال عصبی-عضلانی (NMJ) است. معمولا تخریب آگرین به ویژه در افراد سالمند باعث عدم ثبات و تخریب پذیریNMJ و به دنبال آن بروز سارکوپنیا در افراد سالمند می­شود. هدف ازاین تحقیق،بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان پروتئین آگرین عضلات اسکلتی در موش های صحرایی نژاد ویستار سالمند بود. مواد و روش­ها:20سرموش صحرایی نژاد ویستار مسن(24 ماهه)پس از یک هفته آشناسازی با شرایط آزمایشگاهی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10=n) و گروه تمرین مقاومتی(10=n) تقسیم شدند.پروتکل تمرینی گروه تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با حمل وزنه هایی برابر با50،75،90و 100درصد وزن بدن حیوانات به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته بود.گروه کنترل در مجاورت گروه تجربی و در آزمایشگاه بدون اجرای هیچ گونه تمرینی نگهداری می شدند.حیوانات 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با کتامین و زایلازین بیهوش شده و سپس تشریح شدند.عضله کند انقباض نعلی و تندانقباض باز کننده دراز انگشتان (EDL)جدا و در نیتروژن مایع منجمد و تا زمان آنالیز بافت ها در دمای 80- درجه سانتیگراد نگهداری شدند.به منظور سنجش تغییرات پروتئین در بافت­های عضلانی از روش وسترن بلات و برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون t-مستقل استفاده شد. یافته ها:تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از تحقیق نشان داد که بین میزان پروتئین آگرین عضلات کند انقباض نعلی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p).همچنین یافته نشان داد که تفاوت میزان آگرین گروه کنترل و تمرین در عضله تند انقباض(EDL) معنی دار بود(001/0>p). بحث و نتیجه گیری: از آنجایی که تخریب و کاهش میزان آگرین باعث تخریب NMJ و تخریب تار های عضلانی و بروز سارکوپنیا می شود، لذا با توجه به نتایج تحقیق حاضر احتمالا تمرین مقاومتی می تواند نقش موثری درافزایش میزان آگرینوبه دنبال آن در جلوگیری از تخریب NMJ و بروز سارکوپنیا داشته باشد.